𓏲˖ ࣪ ִֶָ ⸰ 𖤐 ͙ࣳ ⸰ֺ⭑

โอมสิทธิฟ้าฟื้นจำเริญศิลป์ศรีเจ้างามคือฟ้าหน้ากูงาม ให้แขนกูงามดั่งนางบุษบาให้ดวงตาสุกใสดั่งจันทร์ทรา ชายเห็นเป็นทนไม่ได้ใจรำพึงถึงเพียงกู กินข้าวอยู่ในคอก็ลืมกลืนให้สะอื้นถึงตัวกูทุกทิวาและราตรี