เป็นคนสวยๆ

ฟอลมาฟอลกลับรีมารีกลับ ข้าบอกให้หยุด!! เจ้าเป็นคนกำเริบไม่รู้จักกาลเทษะ วาจาพิกลพิการ ฟังไม่รู้ความ จิตใจหยาบกระด้างไม่มีเมตตาข้าทาสบริวาร ไม่เอาการเอางาน ขี้คร้านตัวเป็นขน ดีแต่แต่งตัวชะมอยชะม้ายชายตา หน้าขาวน่ารำคาร!!

คือกูสวยมากเว้ย สวยแบบโอ้โห้ๆ สวยกว่าเอวาของอดัมในสวนเอเดนแบบมากๆ กูควรเป็นแม่แบบในการที่คนบนโลกนี้จะเกิดมา คือเข้าใจคำว่าสวยป่ะ นั่นแหละบทนิยามกู คือสวยมาก สวยแบบกูอยากลดความสวย คือมันก็เกินไปป่ะวะ คือสวยมาก สวยแบบเดินผ่านคนแบบเหลียวจนสุดหางตา

ฟิคกากๆ

:)

เขียนเรื่องใหม่อะไรดีนร้า